گیربکس های با کلاچ دوبل
گیربکس های با کلاچ دوبل
این نوع ترکیبی از گیربکس اتوماتیک و دستی می باشد. در گیربکس اتوماتیک دبل کلاچ تورک کانورتور یا مبدل گشتاور وجود ندارد. شما برای تعویض دنده از دو شفت مجزا استفاده می کنید، یکی برای دنده های زوج و دیگری برای دنده های فرد. هر کدام از شفت ها دارای کلاچ مجزا هستند.
در واقع مهمترین ویژگی مثبت و وجه برتری گیربکس‌های اتوماتیک دو کلاچه DCT نسبت به سایر جعبه دنده‌های خودکار، میزان اندک افت انرژی در کنار برآیند بالای انتقال قدرت توسط آنها است.
این سیستم انتقال نیرو توسط یک فرانسوی به نام آدولف کگرس قبل از جنگ جهانی دوم اختراع شد اما هیچگاه یک مدل واقعی از آن که روی خودرویی نصب شود و کار کند ساخته نشد. اولین نمونه واقعی از کلاچ دوبل اوایل 1980 تحت نظر هری وبستر در کمپانی اتوموتیو پراداکتز تولید شد که در خودروهای فورد فیستا، فورد رنجر و پژو 205 مورد استفاده قرار گرفت. این کلاچ از یک کلاچ ساده خشک و یک کلاچ چند صفحه ای تَر تشکیل شده بود. بعد ها سیستم های انتقال نیرو با کلاچ دوبل قوی تری ساخته شدند که برای خودرو های اسپرت مورد استفاده قرار گرفته شد و این زمانی بود که کامپیوتر ها به اندازه کافی سریع و فشرده شده بودند. و کمپانی پورشه برای پورشه مدل 956 و پورشه مدل 962 لمانز گیربکس هایی با کلاچ دوبل مسابقه ای ساخت که در خودروی آئودی اسپرت کوئاترو s1 رالی هم مورد استفاده قرار گرفت.
سیستم گیربکس اتوماتیک کلاچ دوبل همانطور که گفته شد در حقیقت کار دو گیربکس دستی را در یک گیربکس انجام می دهد. برای فهم بهتر مطلب بهتر است عملکرد گیربکس های دستی سنتی را با هم مرور کنیم. در این نوع گیربکس ها برای اینکه راننده تعویض دنده را انجام دهد باید ابتدا کلاچ بگیرد یا پدال آنرا با پا فشار دهد با این کار یک کلاچ ساده گیربکس را از موتور جدا می کند و به این ترتیب مانع انتقال قدرت از موتور به سمت دنده ها می شود تا بتواند دنده جدید را انتخاب نماید.
این فرایند شامل جدا سازی یک دنده با دنده رابط هم سرعت کردن دنده دیگری با قطر متفاوت و اتصال آنها به یکدیگر است تا مانع از تراشیده شدن دنده ها در اثر بخورد آنها با هم شود و همینکه دنده جدید در جای خود نشست راننده می تواند کلاچ را رها کند تا دوباره نیرو به دنده ها و در نهایت چرخ های خودرو منتقل شود.
بنابراین در یک کلاچ ساده سنتی که با آن تعویض دنده دستی انجام می گیرد انتقال قدرت به صورت مداوم انجام نمی گیرد. و هنگام تعویض دنده انتقال نیرو به گیربکس قطع می شود و اگر یک راننده ناشی پشت فرمان باشد مسافرین با هر تعویض دنده یک شوک حرکتی را احساس می کنند.
یکی از بهترین مزیت های گیربکس های DCT، تجربه ی رانندگی لذت بخش است. علاوه بر تعویص دنده ی سریع و اتوماتیک، امکان تغییر آن به حالت نیمه خودکار هم وجود دارد تا مانند بازی های ویدئویی با فشار پدال های پشت فرمان به راحتی دنده تعویض شود. میانگین تعویض دنده حدود ۸ میلی ثانیه است که از هر نوع دیگر گیربکس سریع تر است. شتاب گیری با خودروهای مجهز به DCT بسیار لذت بخش و بدون تکان شدید است که سواری را برای تمام سرنشینان، راحت تر می کند. اما شاید جذاب ترین مزیت آن برای خریداران خودرو، مصرف سوخت بهینه تر باشد.
به دلیل اینکه جریان انتقال قدرت در خودروهای مجهز به DCT مداوم است، مصرف سوخت به طور قابل توجهی کمتر شده است. درواقع یک گیربکس ۶ سرعته ی DCT در برابر نوع دستی ۵ سرعته، حدود ۱۰ درصد سوخت کمتری مصرف می کند. سرعت بالای تعویض دنده، امکان انتخاب بین حالت تمام خودکار و نیمه خودکار و مصرف سوخت بهتر از برتری های منحصربه فرد گیربکس های DCT است.
نکته ی منفی DCT را می توان در قیمت بالاتر ساخت و تعمیر و پیچیدگی زیادتر خلاصه کرد. بسیاری از خودروسازان مانند فولس واگن، لامبورگینی، کیا، بی ام و، بی وای دی، چری، مرسدس بنز، فراری، آلفارومئو، کرایسلر، هوندا، جنرال موتورز، هیوندای، نیسان، میتسوبیشی، رنو و … از این نوع گیربکس در محصولات متنوع خود استفاده می کنند.
