تاریخچه گیربکس اتوماتیک

اولین گیربکس اتوماتیک در سال ۱۹۳۷ توسط شرکت جنرال موتورز تولید و ساخته شد. این گیربکس نیمه اتوماتیک بودند که این گیربکس را گیربکس اتوماتیک یا ATS نامیدند. در این سیستم انتقال قدرت از کلاچ اصطکاکی استفاده می شد. کادیلاک (Cadillac) و الدزموبیل (Oldsmobile) در اواخر دهه ۳۰ میلادی از جعبه دنده ATS استفاده می‌کردند، البته بیوک (Buick) نیز برای مدت کوتاهی از جعبه دنده ATS استفاده کرد. گیربکس های ATS خیلی زود از دور خارج شد و خریداران به رانندگی بهتر و لذت بخش تر با این نوع گیربکس پی نبردند.

جعبه دنده Hydra – Matic

در سال ۱۹۴۱ جعبه دنده Hydra – Matic با قیمت ۵۷ دلار یکی از آپشن‌‏های محبوب خودروها برای خریداران بود چون با این گیربکس دیگر کسی برای اینکه تعویض دنده داشته باشد از کلاچ استفاده نمی کردند. تفاوتی که با جعبه دنده های امروزی داشت این بود که حالت پارک در این جعبه دنده وجود نداشت. در واقع حالت پارک آن به این صورت بود که اگر راننده گیربکس را در دنده عقب قرار می داد و بعد از آن موتور را خاموش می کرد حالت پارک اتفاق می افتاد و دیگر خودرو حرکت نمی کرد. این سیستم انتقال قدرت بسیار موفق عمل کرد و به صورت انبوه و تجاری تولید شد.

گیربکس ها عموما به چند دسته تقسیم می شوند، شامل: گیربکس نیمه اتوماتیک، گیربکس اتوماتیک ، گیربکس دنده متغیر پیوسته و مانوماتیک .

اما گیربکس های دستی که به عنوان جعبه دنده های استاندارد نیز شناخته می‌شوند، عملیات انتقال گشتاور خروجی موتور به چرخ ها را، توسط مجموعه‌ای از چرخ‌ دنده ها انجام می‌دهند، که روی دو میله (شَفت) ورودی و خروجی قرار دارند. گیربکس دستی، گیربکس دنده‌ای می باشد.

کلاچ مورد استفاده در گیربکس دستی، از نوع خشک بوده و معمولا عملیات انتقال قدرت، توسط پدال کلاچ پایی یا دسته دنده دستی، انجام می شود.

گیربکس های دستی، در مجموع سه دسته هستند: ۴دنده، ۵ دنده و ۶ دنده تقسیم می‌شوند. جعبه دنده های ۴ دنده دستی قبلا در خودروی های دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ میلادی استفاده می شدند و در حال حاضر در صنعت خودروسازی، عملأ منسوخ شده‌ هستند. چعبه دنده های ۵ و ۶ دنده دستی، در حال حاضر بیشترین کاربرد را در میان اتومبیل های استاندارد دارای گیربکس دستی، دارا هستند.

در خودروهای قدیمی‌تر، دسته‌دنده گاهی روی ستون فرمان قرار داشت، ولی در خودروهای امروزی، دسته‌دنده روی کنسول وسط قرار تعبیه شده‌است.

جعبه دنده‌های مجهز به Overdrive

جعبه دنده‌هایی که به Overdrive مجهز بودند از اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ میلادی رواج یافتند. گیربکس های جدیدی که قابلیت Overdrive داشتند اغلب دارای چهار دنده رو به جلو یا بیشتر بودند. اغلب خودروسازان گیربکس های خودکار مجهز به سیستم Overdrive را در اوایل دهه ۸۰ میلادی بر روی خودروهای خود نصب می‌کردند.

در دهه ۸۰ میلادی اغلب خودروها به گیربکس اتوماتیک چهار دنده (سه دنده‌ی رو به جلو و یک دنده‌ برای حرکت رو به عقب) مجهز بودند، این در حالی است که اکثر خودروهای امروزی حداقل دارای ۵ یا ۶ دنده برای انتقال قدرت هستند. در اواسط سال ۲۰۰۰ میلادی خودروسازان گیربکس‌های ۷ و ۸ سرعته و در برخی موارد ۹ سرعته را نیز به مشتریان خود پیشنهاد می‌دادند. اخیرا نیز تعدادی از خودروسازان از برنامه‌ی خود برای تولید نمونه های ۱۰ سرعته در آینده‌ی نزدیک پرده برداشتند.

گیربکس اتوماتیک ، آرایشی از چرخ دنده ها، ترمزها، چنگک ها، کلاچ هیدرولیکی و سیستم های جانبی دیگر است که به صورت اتوماتیک سرعت را تغییر می دهد. از زمان معرفی آن در سال 1939، گیربکس اتوماتیک در بسیاری از خودروهای مسافرتی یک استاندارد و تجهیزات اختیاری است. هنگامی که سرعت ماشین کاهش ‌یابد، گیربکس به طور خودکار از چرخ دنده بالا به پایین حرکت می‌کند.

کوپلینگ روغنی دارای دو توربین پره‌ای (تیغه‌ای) روبه‌روی همدیگر می باشد. اگر توربین راننده موتور چرخانده ‌شود، یک گشتاور پیچشی از طریق کوبیدن روغن که بین آنها به گردش در می‌آید، انتقال می‌یابد. در اتومبیل روغن به کوپلینگ روغنی (رابط سیالی) اجازه می‌دهد که در سرعت های کم موتور به راحتی لغزش یابد (در نتیجه در حالی که ترمز روشن است بی باری را ممکن می‌سازد). در سرعت های بالا لغزش تقریبا از بین می ‌رود و کوپلینگ روغنی به عنوان یک اتصال سلب عمل می‌کند.

مبدل گشتاور هیدرولیکی شبیه به رابط (کوپلینگ) سیال است. روغن در هر دو حالت قدرت را انتقال می‌دهد. در سرعت های پایین تر تیغه‌ های پمپ یا پروانه، روغن را به طرف تیغه های استاتور می راند. این تیغه ها روغن را به طرف توربین منحرف می‌کند، بنابراین گشتاور افزایش می‌یابد. در سرعت های بالاتر، همانند حالت کوپلینگ روغنی، روغن، استاتور، پمپ و توربین به عنوان یک واحد با هم می‌چرخند. روغن در جهت‌های مختلف در قسمت‌های مختلف یک مبدل گشتاور هیدرولیکی حرکت می‌کند. پمپ می‌چرخد و روغن را به بیرون می‌اندازد. محفظه حلقه‌ای شکل که پمپ و توربین را محاصره کرده، از طریق استاتور روغن را به عقب باز می‌گرداند. در آنجا روغن به تیغه‌های توربین ضربه می‌زند و به سمت داخل محفظه توربین حرکت می‌کند و سپس از طریق استاتور باز می‌گردد. استاتور با یک کلاچ یک طرفه مجهز شده است. این دستگاه اجازه می‌دهد که استاتور برای انحراف روغن در سرعت‌های پایین استفاده شود و با سرعت بالا با پمپ و توربین حرکت کند. آنچه که در اینجا توضیح داده شد ساده ترین سیستم است؛ غالبا سیستم اجزای بیشتری برای منحرف کردن و هدایت روغن را دارا است و اغلب یک مبدل گشتاور با گیربکس های دنده‌ای ترکیب شده است.

همه انتقال با ترکیبی از چرخ‌دنده های سیاره‌ای و یک دستگاه کنترل کننده حساس به سرعت انجام می‌شود که موقعیت دریچه‌هایی را که جریان سیالات هیدرولیکی را کنترل می‌کنند، تغییر می‌دهد.

از این رو تعمیر گیربکس اتوماتیک خودرو امری پیچیده بوده و نیاز به کارشناس زبده دارد. کلینیک تعمیر گیربکس اتوماتیک و دستی Amotors همواره با مجرب ترین افراد در تعمیر گیربکس انواع خودروها مانند تعمیر گیربکس هیوندا و تعمیر گیربکس کیا و… در خدمت شما عزیزان می باشد. جهت تعمیر گیربکس خود می توانید با شماره های 09122814826 و 55483519 تماس حاصل نمایید.